ишқ

[عشق]

а. ҳиссиёти меҳру дилбастагии аз ҳад зиёд ба касе ё чизе, дӯст доштани бо эҳтирос, муҳаббати том; ишқи инсонӣ муҳаббати ҳақиқӣ; ишқи ҳайвонӣ ишқе, ки ба иқнои ҳисси шаҳвонӣ асос ёфтааст; ишқ варзидан ишқбозӣ кардан, саргарм шудан ба ишқ